Winter

“Winter. De natuur slaapt. Trekvogels zijn onderweg naar warmere oorden. De bomen zijn kaal. Dan kijk ik goed. Een tak vol met knoppen. Achter het masker van de slaap wordt hard gewerkt en dient de belofte van een nieuwe lente zich aan”.

In de natuur is de winter een periode van transformatie. Waar de natuur afscheid neemt van het oude en waar het nieuwe ontwaken stilletjes vorm krijgt. De winter is een jaargetijde wat vaak ondergewaardeerd wordt. Want het is koud, grijs, nat, kaal en de dagen zijn kort. Graag zoeken we de behaaglijke warmte van binnen of van warme oorden op. Toch werkt het natuurlijke proces van transformatie in de winter ook in ons door. Wie kijkt er niet terug op het einde van het jaar en heeft goede voornemens voor het nieuwe jaar? De rust en stilte van de winter dient ons om zicht te krijgen op wat we los te laten hebben en om ruimte te creëren voor wat in ons wil ontwaken. Om die kwetsbare kiem te koesteren zodat het in de lente tot bloei kan komen. Van buiten gebeurt ogenschijnlijk niet veel, maar van binnen is een actief veranderproces aan de gang.

Dit was een van de inzichten die ik eind december opdeed tijdens een meerdaagse wandeling langs de oevers van IJssel. Voor mij was het een herwaardering van de winter als bron van het nieuwe leven. 

Zoals de winter de overgang van het oude naar het nieuwe inluidt, heeft de natuur een krachtige uitwerking op ons. Afgelopen zomer kreeg ik in de Oostenrijkse bergen de ingeving om mensen te begeleiden naar meer betekenis in hun werk en leven. Het gebeurde spontaan, zomaar een ingeving, tijdens een trektocht met het gezin. Misschien ken je dat wel. Een moment of gebeurtenis waarin het heel helder is dat je een stap te zetten hebt. Dat je nog geen idee hebt hoe je het aan gaat pakken maar dat er een heel duidelijk weten is. Een weten dat je in beweging moet komen. Soms ervaar je zo’n moment in tijden van crisis of door een indringende ontmoeting, een moment dat alles verschuift. Zo’n fluistering van de ziel komt regelmatig tot ons in stilte, bijvoorbeeld tijdens een wandeling in de natuur of in meditatie.

Als we open staan om te ontvangen, willen luisteren, dan komen de inzichten. Bijzondere momenten vind ik dat, want met je ratio kun je er niet bij maar de bezielende kracht is enorm. Toch is het ook spannend. Want wat ga je met zo’n ingeving doen? Het is nog niet meer dan een plots inzicht. Neem je de ingeving ter harte en kom je in beweging om het te onderzoeken of voeden of ga je over tot de orde van de dag? Dat laatste is makkelijk want wat je hebt dat is immers veilig. Of het je aanstaat of niet, je weet wel wat je hebt terwijl je bij het onbekende maar moet afwachten wat je ervoor terugkrijgt.  

Het ene moment van innerlijk weten kan echter het startpunt zijn van een mooie wending. Als je open bent over wat je verlangens zijn en dat deelt, dan komt er vaak uit onverwachte hoek hulp. Soms zijn er mogelijkheden in je baan of dient zich daarbuiten een mogelijkheid aan.

Wat belangrijk is dat je onder ogen durft te komen wat je hebt te onderzoeken en het vertrouwen opdoet om er naar te durven handelen. Dat begint met het koesteren van je ingeving. Het water te geven en langzaam tot bloei te laten komen. Daar is moed voor nodig en soms kun je daar best wat hulp bij gebruiken.

Op naar een nieuwe lente!

Geïnspireerd en zin om even verder te praten? 06-53974598.